Piątek
Czasami jest tak, że ciężko wyrwać się z cugu. Najgorzej jak jest to cug alkoholowy, jednak cug imprezowy nie jest wcale wiele lepszy – zresztą często jedno idzie w parze z drugim. Tak czy inaczej wszystko zaczęło się po wtorkowym powrocie do Krakowa. Jakoś tak od słowa do słowa i udało się zorganizować wieczór filmowy ze Szpilką, co wiąże się z ograniczeniem czasu na sen oraz późnym opuszczeniem łóżka. Człowiek ledwo opuści łóżko, a tu już czeka go spotkanie z Owcami… żeby, chociaż jeszcze na hali, ale nieee… w Katedrze. Dwa piwa na pusty żołądek, no bo na śniadanie czasu nie było i świat ma już inny wymiar. Potem wyprawa do teatru. A jako że skończyła się jak się skończyła to po drodze trzeba było zajrzeć na ul. Wiślną. Decyzja brzemienna w skutkach, bo zakończona imprezą czteroknajpianą i oczywiście spaniem do późna w czwartek. Muszę przyznać, że lubię ludzi, którzy zamawiają więcej niż wypiją i potem częstują innych.
Efektem imprezy było poznanie kilku osób, które może nawet kiedyś poznają mnie na ulicy. Na marginesie: uwaga na angielskie turystki buszujące po knajpach w celu zdobyciu trofeów. Z drugiej strony bycie tym trofeum mogło nie być takie złe.
W każdym razie czwartek rozpoczynający się o 17 można spisać na straty i przeznaczyć go na regenerację sił.
No i tak dobrnęliśmy do pierwszego dnia pracy tego tygodnia. Dnia rozpoczętego kolo południa. W sumie to po co się spinać, skoro nie ma więcej roboty ponad tą godzinę w tygodniu. Przetargi załatwione, zmiana tematu doktoratu ustalola. Następne spotkanie z uczelnią zaplanowane na wrzesień, no bo co ja ma m robić na pustej uczelni?

Sobota
Jak co kilka tygodni i ta sobota upłynęła pod znakiem szkolenia. Tym razem metaprogramy – czyli „filtry”, przez które patrzymy na świat w danej sytuacji.
Po szkoleniu niby trzeba by się zabrać za przygotowania do wyjazdu, do Ch-w, ale w sumie jest sporo rzeczy do załatwienia na mieszkaniu. Przede wszystkim to trzeba sobie odpocząć po szkoleniu. Ułożyć w głowie wiedzę. Sprawdzić czy to, czego się człowiek nauczył działa. No a poza tym to zostały takie pierdoły jak pranie, gotowanie itp. Ech, życie kawalera jest takie ciężkie, dobrze, że ktoś wymyślił pralki automatyczne i mikrofale.

Niedziela
Zawsze miałem wstręt do tego typu spraw. Jakaś taka wewnętrzną blokadę, wręcz fobię. Z Jamzem mamy nawet na to nazwę – shopofobia. Nie jest to bynajmniej wstręt przed szopami. Chociaż osobiście nigdy nie lubiłem borsuków. W każdym razie czasami w życiu faceta są takie dni, kiedy musi podjąć się tego tytanicznego zadania jakim są zakupy.
Dla osłodzenia sobie całej wyprawy zakładam obóz aklimatyzacyjny na Wiślnej. Oj czuje, że spalam się w atmosferze. Ale jak to mówią, nie od razu Rzym zbudowano. Praktyka, praktyka, praktyka.
W końcu zbieram się na odwagę i ruszam na te pi$%#%*one zakupy. Zadanie na dziś - znaleźć buty i kaloryfer. W zasadzie po 3h jest wybrany kaloryfer i upatrzone buty. Pozostało jedynie kupić coś na śniadanie i surówkę na obiad. Sprawa prosta w teorii. W praktyce człowiek może trafić na wyprzedaż książek. Niby to tylko 20% w porównaniu do Empiku, ale ja jestem fatalnym konsumentem, daje się złapać na takie „okazje”. Efekt jest taki, że ze sklepu wychodzę z plecakiem pełnym książek, a całe zakupy, które maiły zamknąć się w maks 20 zł urosły 12to krotnie. Czas spędzony w Oszo-łomie to jedyne 2,5h z czego 2h przy regale z książkami. Z drugiej strony, i tak bym te książki kiedyś kupił. Zapewne drożej i później, a tak mam pretekst, aby wmówić mamie, że potrzebuje ogromnego regału do pokoju z bajerancko podświetlanym gzymsem . Do tego wszystkiego dochodzą buty, maszynka do strzyżenia, grzejnik i parę innych drobiazgów. Ledwo dałem radę dotoczyć się do przystanku, mimo że jestem lżejszy o 600zł. Jakbym się uwinął to może nawet zdążyłbym zebrać podatki w My Empire…. Może i bym mógł gdyby nie to, że 144 ma mnie w d… dużym poważaniu i kazał na siebie czekać 45 min.
Rozpakowywanie się, znalezienie miejsca na nową literaturę, obiad, odcinek Housa (już 9ty!) i mamy godzinę 23. Już wiecie, dlaczego nie lubię robić zakupów?

Poniedziałek
Plan jest prosty. Pakuje się, idę na pociąg i na obiad jestem w Chrzanowie. Tyle w teorii, bo w praktyce to gdzie ja się mam śpieszyć. Remont trwa już 10 miesięcy i nikomu nic się nie stało. No może poza moim psem, który stracił nogę, ale żaden sąd mi nie udowodni, że była to moja wina.
Pakowanie zamienia się w kończenie prania, sprzątanie pokoju, ogarnięcie kuchni i gdzieś tam na samym końcu pakowanie się. Jak się okazuje ilość badziewia, które musi zostać zabrane jest całkiem spora. Na tyle spora, że przerasta moją torbę i plecak, a na deser pozostaje jeszcze jakże poręczy kaloryfer.
W efekcie tego o 19:24 jestem w pociągu. Remont łazienki decydujące starcie czas zacząć.

Wtorek
Czasem najprostsza rzecz potrafi popsuć cały plan pracy. A najgorzej jest, gdy ta sprawa nie zależy od ciebie, lecz od osób trzecich. Kupiłem Przełom – pierwszy raz w swoim życiu (ilość bzdur tam wypisywanych jest oszałamiająca). Wygrzebałem względnie nowe Żółte Jeże. Szukam. W sumie jest koło 15 ludzi zajmujących się centralnym i spawaniem. Telefon w dłoń i dzwonimy. Pół dnia diabłu pod ogon. Albo nie odbierają, albo termin za 3 tygodnie, albo właśnie złamali nogę, albo jadą na 3 tygodnie na wakacje. W końcu udało się umówić na termin ocenienia skali problemu. Jutro gostek pojawi się żeby powiedzieć, co i jak. Jest 19… co ja niby mam zrobić o takiej porze? Może zjem ciasto i obejrzę film?

Środa
Spawacz ma mnie nawiedzić popołudniu. W zasadzie pól dnia można coś porobić, ale…
ale znalazłem niezabezpieczoną siec wifi w okolicy. Sieć ta ma tylko dwa minusy. Po pierwsze przyzwoicie mogę ją odbierać tylko na balkonie. Po drugie sąsiad świnia wyłącza router jak tylko nie korzysta z Internetu. Pozostają tylko wyprawy na rynek. Tam pod chmurką, a jeszcze lepiej pod parasolką i z chłodnym piwkiem i ciepłym kebabem można zobaczyć, co się dzieje na świecie.
Dobra, poza surfowaniem po necie można by coś zrobić jeszcze tego dnia. Na przykład rozwiązać problem kibla. W mieszkaniu ogólnie nie narzekam na brak kibli. Mam dwa, problem w tym, że jeden stoi na balkonie, a drugi w salonie i z żadnego nie można korzystać. Czas chyba rozwiązać ów problem.
Wieczorem w końcu pojawiają się fachowcy w ilości: dwie sztuki. Jak to zwykle bywa okazuje się, że jeden z fachmanów to znajomy ojca z czasów, gdy ten jeszcze zajmował się pracą. Popatrzyli, ocenili, stwierdzili: da się zrobić. Dadzą znać, kiedy i za ile w piątek lub najpóźniej w sobotę. Pozostaje czekać… no i może skończę sufit.

Czwartek
Jak co dnia wyprawa na rynek. FotoKraków czeka. Ciekawa sprawa rozwiązywać te zagadki na lapku. Swoisty wyścig z czasem. 2h potem braknie prądu i będzie po zabawie.
Wyprawa po książki. Łasic zaczął się do mnie odzywać, a nawet skorzystał z zaproszenia na wycieczkę na Lipowiec. Czyżby szansa na ucywilizowanie stosunków?
Poddaję się , w kwestii fal Dunaju na suficie. Idę po ciężką altylerję… Będziemy gładzić gładzią, aż będzie gładkie.

Piątek
Muszę zacząć wstawać wcześniej. Muszę zacząć chodzić spać wcześniej. Ale co ja mam zrobić, że ochota na robotę nachodzi mnie dopiero po 22?
Śniadanie o 12, kończenie sufitu, kończenie fug w okolicach kibla, obiad. Sjesta. Kilka poprawek detali i czas najwyższy aby zabrać się za wino. Jutro piknik rycerski, a co by to był za piknik bez butelczyny czy dwóch swojskiego. A w tym roku wyszło przednie wino, ale jak to bywa w takich wypadkach jest go mało, raptem 10 litrów.
2ga w nocy, czas się kłaść bo jutro o 10 trzeba być na Lipowcu. A po tygodniu remontu trzeba się będzie rano doprowadzić do stanu używalności a przynajmniej pokazywalności.

Sobota
Każdego dnia człowiek może się dowiedzieć czegoś nowego. Na ten przykład dziś dowiedziałem się, że istnieje taka niesamowita pora dnia, prawie tak niesamowita jak godzina duchów, nazywa się ósma rano. Dawno nie musiałem oglądać takich cyferek na zegarku, szczególnie po tak pracowitej nocy. Zlewanie to ciężka praca i powinni płacić za nią szkodliwe.
Skoro już się tak wczas wstało to wypada to wykorzystać. Poranna ablucja, skołowanie czystych ciuchów, śniadanie i już nie ma czasu na ogolenie swej pociesznej facjaty. Może to i lepiej, bo teraz będę bardziej pasował do średniowiecznego klimatu. Wcześniej jednak trzeba sobie przypomnieć jak działa ZKKM w Chrzanowie. Normalnie druga Irlandia… bez dwóch zdań. Wsiadać wolno tylko pierwszymi drzwiami, obowiązkowo pokazać kierowcy bilecik. Dobrze, że na przystanku ludki nie muszą się ustawiać w kolejce. Jak na zachodzie a gupim człowiekom w Ch-w jeszcze się zachciewa klimatyzacji w autobusach, a przecież wszystkie okna się otwierają.
Na Lipowcu impreza w najlepsze. Puszki się napierdzielają jak należy. Spotkaliśmy Łasicowych znajomych, całkiem spoko chłopaki, włączając w to małomówną Kaśkę (?) [niech żyje moja pamięć do twarzy i imion].
Nie zostanę oszczepnikiem. Turniej pozbawił mnie złudzeń. Chociaż z drugiej strony ciężko było to nazwać włócznią. Zbyt lekki grot, drzewce w poprzednim wcieleniu były zapewne widłami, lub, co gorsza grabiami… co gorsza, bo widły mają zadatki na broń, a grabie to co najwyżej mogą robić za pułapkę jak je położyć komuś na drodze.
Czwórki narciarskie bez sternika (tzw „Narty Bolkowskie”) sprawdziły się w naszym wypadku dużo lepiej. Minuta szesnaście okazała się granicą nie do pobicia. W ramach nagrody mamy sporo makulatury, dwie czapeczki, dwie koszulki, tzw. badziew drobny jak długopisy, smycze i breloki. Jako bonus był też wywiad dla telewizji (sic!) i przełomu. Chłopaki nawet załatwili sobie darmową reklamę swoich LARPów.
Jako, że organizacja zawodów łuczniczych była do kitu znów nie udało mi się nic wygrać. Ale jak to właśnie śpiewa Kazik „za takie marne grosze, to jest typowe”. Ale to już jest norma, że na nic nie starcza kasy.
W drodze powrotnej spotkałem Ząbka. Też się chłopak opierdala. Jak zawsze nie było czasu dłużej pogadać. Ciekawe „co się stało z naszą klasą”? To w sumie już 6 latek minęło…
23:20 idę spać. Już nie pamiętam, kiedy łóżko miało ze mną spotkanie o tak wczesnej porze. Jutro niedziela, najbardziej niewydarzony dzień tygodnia. Ani nie można poremontowa mieszkania, a z drugiej strony nie wypada całego dnia przepieprzyć.

Niedziela
Tego, kto wymyślił, żeby w Chrzanowie w południe grali hejnał powinni z łuku ustrzelić. Chociaż z drugiej strony mógłbym nie wstać z łóżka przed wieczorem. Jakby to wyglądało gdybym zaspał na popołudniową drzemkę.
Tak czy inaczej trzeba się było wybrać do babci na śniadanie. Skromny to był posiłek, ale nie ma się, co przejadać na godzinę przed obiadem.
No a między posiłkami najlepiej jest w niedzielę odpoczywać sobie ździebko. Książkę poczytać, albo przygotować notkę-sprawozdanie z wielkiej wyprawy remontowej co by Go się nie czepiała, że notek nie przybywa.
Dochodzę do wniosku, że pisanie głupot przychodzi mi całkiem łatwo. Szkoda, że projekt pisania z sensem nijak do przodu nie chce się ruszyć. Taki żywot umysłu ścisłego z uczelni… zwykle piszą same głupoty.
Wieczorkiem jak zawsze rynek. Limit jednej baterii Internetu (taka nowa jednostka miary czasu). Zadzwonił spawacz z wiadomością, że mogą się pojawić jutro, za jedyne 200 zł. Szkoda, że w spółdzielni nikt o tym nie wie. Ale dobrze, że uda się to załatwić w tym czyli przyszłym tygodniu.
Zostałem szefem łowczych. Właśnie Robal próbuje mi wmówić, że łowczy, krasnolud z łukiem nie jest niczym nadzwyczajnym :P
Na dobry koniec dnia chyba pójdę pozlewać trochę wina. Butelka dla Czesia, butelka dla koszyka. Jakbym się jutro nie pokazał, znaczy, że dalej sprzątam po zlewaniu wina.
Z publikacji zaś nici. W ostatniej chwili sąsiad znów pozbawił mnie Internetu.